COLUMNS

COLUMNS

Column Annetta

Huisartsen.

Wat mij veel zorgen baart is het systeem dat gehanteerd wordt door de huisartsen als je contact opneemt met ze voor het maken van een afspraak. In veel gevallen kun je uitsluitend tijdens bepaalde uren terugbellen en dat is best wel met een goede reden uit te leggen, maar als ik een afspraak wil maken dan zijn ze in bespreking, zeg maar koffie drinken en dan houdt dat voor mij in dat ik de volgende dag opnieuw moet bellen.

Zeker, er is wel een zogenaamd noodnummer maar daar bel je niet naar als je een afspraak wil maken of voor een griepje of pijntje dat niet zo’n hoge prioriteit heeft.Ook zie je de huisarts denken, “wie is dat ook weer ?” en dan stel je je maar even voor want zo vaak kom je niet bij de huisarts. En dan moet hij eerst in het systeem kijken voor de gegevens over mij en waar ik eerder voor ben geweest, ja ook dat begrijp ik in deze tijd.

Vroeger had ik een echte ouwe vriendelijke huisarts, die kende iedereen, ook je familie en toen was er geen computer maar een kaartenbak. Je kon altijd bij hem terecht, zelfs in het weekend en hij bleef altijd aardig en vriendelijk. Zo had hij sneller resultaat bij een ziekte of calamiteit dan een tegenwoordige huisarts, die door allerlei regeltjes en toestanden nog wel eens anders een diagnose stelt.

Maar ook met deze arts blijkt na een gesprek wel zijn goedwillendheid, maar hij is als een soort toegangshek tot de specialistische zorg met veel opgelegde regels en neem dan ook maar eens de vele niet vriendelijke, zeg maar vervelende patiënten, dan begrijp je de positie van de hedendaagse huisarts wel.

Daarom is dit systeem ter bescherming van de arts en zijn personeel tegen overbelasting en ongewenste toestanden, wat ik wel ontdek heb, is, dat mijn oude huisarts veel meer om kon gaan met heel veel verschillende mensen en hun gemoedstoestanden zonder dat er echt problemen zijn geweest. Zeker er zal best wel eens iets fout of verkeerd gegaan zijn, maar de patiënten hadden ook respect voor hem.

Er is tegenwoordig heel wat tuig die een arts molesteren als het te lang duurt of grote bekken geven om aan te geven dat ze het beter weten en zo snel mogelijk geholpen “moeten” worden. En deze toestanden geven als resultaat de gang van zaken rond het maken van een afspraak met de huisarts in deze tijd.

Groetjes Annetta.

Column Carina

Wintertijd en collega’s .

Als het kouder wordt en sneeuw en ijs maken deel uit van het dagelijkse leven, dan is het heerlijk om op je werk en thuis op de juiste temperatuur je ding te doen. Ik functioneer niet erg lekker als ik rillerig op mijn werk, uren moet stilzitten. Als je beweegt dan is het nog wel te doen, je lichaam wordt vaak vanzelf warm, maar zoals wij lang achter onze computer “zitten” te werken daar word je niet warm van. Dan gaat ook even mijn “vrouwzijn” in de kledingkast want dan kleed ik me warm met een dikke trui en een strakzittende broek ter compensatie voor de mannen die mij liever in een rokje zien.

Niet dat ik zo ben om met mannen te koketteren, maar ik doe veel moeite om een goed figuur te houden en dat mag best door anderen gezien worden.   Al lijkt het alsof sommige vrouwen daar jaloers op zijn. Ja, je krijgt het niet zo maar voor niets door bij de lunch kroketten en omelet te eten. Daar heb ik heel veel discussies over gehad met mijn “geliefde” collega’s, zij denken dat het vanzelf komt aanwaaien en vele malen is er vóór en achter mijn rug gezegd, dat ik een snelle spijsvertering heb of dat zij er echt veel moeite voor doen en dat het niet lukt. Natuurlijk is dat wel bij sommigen zo maar bij de meesten niet.

Ik hoor dit soort “geouwehoer” niet meer aan, net als het roken, mensen zeuren dat er veel kanker is en dat je daar helemaal niets aan kunt doen. Ze zijn zo bang dat de “niet-echte” rokers met hun “zenuwtic” van het roken toch moeten stoppen en die situatie zitten de meesten. Ik ben heel simpel, als je wilt roken dan moet je dat maar doen en niet mij ermee lastigvallen, ook meeroken wil ik niet, hoe gezellig het ook is. Jaloezie en rivaliteit zijn ziektes die vooral bij collega’s kunnen voorkomen die “in de meeste gevallen” niet de besten zijn, vaak afwezig of ziek zijn, veel problemen hebben, kortom er is altijd wel een smoes om maar niet goed werk af te leveren, waar je toch wel betaald voor wordt.

Gelukkig heb ik een voortreffelijke manager die een goede discipline op de werkvloer hanteert, afwisselend werken en op tijd pauze. Dat is ook de reden dat ik echt niet gestresst door of op het werk zou worden. Nogmaals er zijn afdelingen met een slecht functionerende manager waar het echt shit is om te werken, de sfeer is daar om te snijden en de grote bekken overheersen en maken de dienst uit. Nu hoorde ik dat door een reorganisatie deze rotte plekken eruit gesneden worden, prima toch en ik heb het echt op mijn werk naar mijn zin met een stel fijne collega’s.......en dat kunnen er veel niet zeggen.
  

 Doei,  Carina.

Column Eefje

Lekker uitslapen.

Ik ben de afgelopen week verhuisd van Soest in Holland naar mijn loft in Antwerpen, omdat ik in de maanden maart t/m oktober voor mijn werk in Vlaanderen ben geplaatst. Mijn CEO heeft zowel in Nederland als in België media in beheer. Ik zal mij de komende maanden bezighouden met toeristische en culturele items over de Belgen en daar zal ik het druk mee hebben.

Ook mijn vriend Mathise kan regelmatig weer bij mij blijven en hoeft niet meer zoveel heen en weer naar Soest te reizen. Hij woont dicht bij mij nu in de buurt, ook in Berchem-Antwerpen. Hij helpt mij ook bij mijn werk want hij is freelance-journalist, die regelmatig in opdracht voor dezelfde CEO van de media werkt. Dus privé gaan we heerlijk uit en samen pakken we voor ons werk de verslaggeving op van enkele opdrachten.

Het fijne is nu dat we samen kunnen uitslapen, ontbijten en zo snel mogelijk aan de slag kunnen. Ik kan het iedereen aanbevelen en dit is echt lekker......uitslapen. Dit maakt mijn leven zo afwisselend en gezellig omdat ik toch mijn Vlaanderen verkies boven Holland, maar dat vinden jullie niet erg toch......

Groetjes. Eefje

Lisette

Heb je dat ook ?

Je zit lekker te lezen en dan plotseling voel je een zachte windvlaag om je heen gaan, terwijl de deuren en ramen echt gesloten zijn. Ook is het dan lekker warm in de kamer maar toch begin je een beetje te rillen van deze koude bries. Ik kijk dan op en zie echt niemand in de kamer en ik ontdek ook geen trek van een schoorsteen of een andere opening naar buiten.

Vaak besteed je er geen aandacht aan want ja, iedereen heeft dat wel eens en je gaat verder met lezen. Toen ik jong was, had ik dit veel op de lange winteravonden, toen ik nog in Sinterklaas en de Kerstman geloofde. En de volgende dag lag er dan een presentje bij de kachel. Maar, ik ben eens gaan nadenken wat er nu voor of na deze bries gebeurd is de afgelopen jaren.

Het is vreemd maar de meeste overlijdens in mijn familie en ook bij mijn vrienden, hebben rond deze gebeurtenissen plaats gevonden. Dit kan toeval zijn, maar als ik weer zoiets voel dan zal ik toch eens even in de gaten houden wat er dan rond deze tijd in de familie gebeurt.

Lisette.

Share by: