SCHRIJVERIJ
Schrijverij
Schrijverij
Beste lezers op deze pagina kun je kiezen voor Gedachten, Gedichten en Verhalen in de categorie schrijverij. De keuze kan via het menu gemaakt worden en regelmatig zullen we teksten verspreid over deze drie onderwerpen plaatsen.
Verhalen
Bloemen voor mijn moeder.
Ik ben opgegroeid in de omgeving van de Birkstraat te Soest, de Betje Wolfflaan, Aagje Dekenlaan en de Hartmanlaan waren mijn speelterrein. Mijn vriendin Lonneke zat bij mij in de klas en samen vormden wij een koppel die elke aanval op één van ons kon weerstaan. Bij Lonneke thuis was het altijd gezellig want haar moeder beschouwde mij als een van haar kinderen, natuurlijk was mijn moeder de allerliefste. maar mijn moeder werkte in de winkel bij mijn vader en was dus niet altijd thuis. Wij konden altijd bij problemen wel snel naar de winkel van mijn ouders lopen die vlakbij was.
Met mijn vriendin maakte ik de buurt “onveilig”, daar bedoel ik mee een beetje kattekwaad en geen afschuwelijke dingen, die de jeugd tegenwoordig uit verveling doet. Wij haalden samen boodschappen voor onze moeders en ook wel eens voor twee oude omaatjes in de straat, die moeilijk konden lopen. Omdat mijn moeder werkte was de moeder van Lonneke voor mij een goede plaatsvervangster, ze was veel thuis en bij problemen (b.v. vluchten na het uitdagen van jongens of een belletjesrace) was zij onze redding. Toen werkten de meeste vrouwen met kinderen nog niet zoals tegenwoordig, na de lagere school was het niet studeren maar de meeste meisjes kwamen via de “spinazie-academie” in het huishouden terecht. Voor mij was het bij Lonneke een soort tweede thuis en ze had ook nog een leuke broer van mijn leeftijd.
We mochten eigenlijk nooit zo ver weg uit de buurt van ons huis gaan, wel eens met de fiets naar Amersfoort maar daar waren wij al zo vaak geweest dat we op een dag besloten stiekem een keer met de bus (Tensen) naar Utrecht te gaan. Hoog Catharijne bestond nog niet maar via Vredenburg kon je zo de oude binnenstad in lopen. We hebben ook nog even in V&D en Galeries Modern naar leuke kleding en dingen gekeken en daarna verdwaalden we een beetje. We hebben zeker een uur of twee in allerlei winkels en straten gelopen. Via de Oude Gracht kwamen uit bij het “Paardenveld” waar het politiebureau gevestigd was.
Daar werden wij plotseling in onze kraag gepakt door een politieagent die ons een beetje boos vroeg, “waar komen jullie vandaan” ?, daar schrokken wij zo van dat we allebei in tranen uitbarstten en snikkend vertelden, dat wij met de bus uit Soest waren gekomen.
De agent bracht ons naar het bureau en daar, kregen wat te drinken en een aardige agent vroeg toen onze namen en adressen. Omdat wij thuis en in de winkel telefoon hadden en Lonneke thuis niet, belden ze naar mijn moeder die op dat moment in de winkel aan het werk was. Deze schrok wel maar ze was blij dat ons niets was overkomen en we ook niet iets ergs hadden uitgehaald. Ze gaf door dat mijn vader ons met de auto zou komen halen.
Mijn vader was niet erg boos en moest een beetje lachen om onze onschuldige gezichten, “wij hadden toch niets slechts gedaan”. Thuis zag ik toch bij mijn moeder wel wat tranen en ik voelde mij en beetje schuldig. Ook de moeder van Lonneke schrok even want zij dacht dat wij in de buurt van de winkel van mijn ouders waren geweest. De volgende dag na school heeft de moeder van Lonneke gezegd dat ze een bos bloemen had gekocht en of ik deze aan mijn moeder wilde geven als dank voor het ophalen en terugbrengen van ons beiden.
Met Lonneke ben ik toen naar mijn moeder gegaan en heb haar de bos bloemen gegeven. Maar zij barstte in tranen uit en bedankte mij want zij dacht dat ik de bloemen van geld uit mijn spaarpot had gekocht, de eerste bloemen van mij, haar dochter. Lonneke en ik keken elkaar een beetje bedroefd aan en spraken samen af dat ik met geld uit mijn spaarpot (je weet wel met een mes door de gleuf) ook bloemen voor haar moeder zou gaan halen. Zo gezegd zo gedaan en toen wij de bloemen aan de moeder van Lonneke gaven was ze blij met de gedachte dat ze deze van mijn moeder had gekregen, ze bedankte mij en vroeg of ik dat aan mijn moeder wilde doorgeven, wij hebben dit toen maar zo gelaten.
Een paar dagen later schijnt mijn moeder toch bij die van Lonneke langs gegaan te zijn en toen kwam het hele verhaal uit, maar onze moeders hebben dat nooit aan ons verteld. Mijn moeder heeft stiekem wat geld in mijn spaarpot gedaan en verder niets gezegd.
Met de jaren zijn Lonneke en ik elkaar een beetje uit het oog verloren, maar twintig jaar later gaf ik mijn moeder, toen ze 40 jaar getrouwd was, een mooie bos bloemen en toen zei ze tegen mij, “Zijn deze ook van Lonnekes moeder” ? Ik keek heel verbouwereerd op en mijn moeder begon te lachen en vertelde het hele verhaal. Ik vond dit toch wel amusant en heb daar met een beetje pijn in mijn hart staan te lachen. Een paar dagen later heb ik dit telefonisch aan Lonneke verteld, die al weer heel wat jaren in Maastricht woont. Deze zei mij, dat haar moeder dit al veel eerder aan haar had verteld en nu ik het dus van mijn moeder had gehoord, vond ze toch wel iets om te gillen.
En ik maar altijd denken dat mijn moeder blij was met de gedachte dat ze toen de eerste bos bloemen van mij, gekregen te hebben.
Willemien.
Gedichten
Gedichten
Morgen
Morgen, dan is de domme fout iets lichter.
En door de ander misschien alweer vergeten.
Zodat je morgen met een schone lei weer verder kan gaan
Dan wordt er weer volwaardig naar je gekeken en dan zien ze je weer staan.
Morgen ben ik weer vrolijk en blij, het middelpunt van de groep waar je bij hoort.
Dan hebben ze je weer nodig en staan we weer in één rij.
Morgen is alles weer goed en vergeven en kan ik verder met mijn leven .
Zoete broodjes bakken en aardig zijn.
Morgen kan ik eindelijk mezelf weer zijn.
Dan sla ik toch mijn eigen weg weer in en dan heb ik het naar mijn zin.
Morgen sta ik weer alleen en niemand die dat opmerkt of ziet.
Ik ga mijn eigen zinnen na, dan maar een éénling, die weet wat ze wilt.
Morgen ga ik gewoon op de zelfde voet verder, zoals het was, zo was het goed.
Ik wil mezelf blijven, morgen en in de toekomst.
Gewoon zijn wie ik ben, een stand alone met veel power en inzicht.
Fouten maken we allemaal en iedereen moet een kans krijgen om zich te verbeteren.
Na morgen en de dagen daarna ben ik gewoon weer een goed mens.
Niet in een hokje te krijgen en ook geen meeloper.
Morgen wil ik het gras weer zien groeien de vogels horen zingen en de zon weer zien schijnen.
Blij zijn met de wereld waarin ik leef.
Foto’s maken van mooie dingen en net doen of je mooi kunt zingen.
Genieten van het samenzijn, uitdagingen aangaan en genieten van de trein.
Morgen is voor mij iets heerlijks waar je naar uitkijkt zolang je leeft.
Tot morgen, ( wie weet. )
Annetta.
Morgen, dan is de domme fout iets lichter.
En door de ander misschien alweer vergeten.
Zodat je morgen met een schone lei weer verder kan gaan
Dan wordt er weer volwaardig naar je gekeken en dan zien ze je weer staan.
Morgen ben ik weer vrolijk en blij, het middelpunt van de groep waar je bij hoort.
Dan hebben ze je weer nodig en staan we weer in één rij.
Morgen is alles weer goed en vergeven en kan ik verder met mijn leven .
Zoete broodjes bakken en aardig zijn.
Morgen kan ik eindelijk mezelf weer zijn.
Dan sla ik toch mijn eigen weg weer in en dan heb ik het naar mijn zin.
Morgen sta ik weer alleen en niemand die dat opmerkt of ziet.
Ik ga mijn eigen zinnen na, dan maar een éénling, die weet wat ze wilt.
Morgen ga ik gewoon op de zelfde voet verder, zoals het was, zo was het goed.
Ik wil mezelf blijven, morgen en in de toekomst.
Gewoon zijn wie ik ben, een stand alone met veel power en inzicht.
Fouten maken we allemaal en iedereen moet een kans krijgen om zich te verbeteren.
Na morgen en de dagen daarna ben ik gewoon weer een goed mens.
Niet in een hokje te krijgen en ook geen meeloper.
Morgen wil ik het gras weer zien groeien de vogels horen zingen en de zon weer zien schijnen.
Blij zijn met de wereld waarin ik leef.
Foto’s maken van mooie dingen en net doen of je mooi kunt zingen.
Genieten van het samenzijn, uitdagingen aangaan en genieten van de trein.
Morgen is voor mij iets heerlijks waar je naar uitkijkt zolang je leeft.
Tot morgen, ( wie weet. )
Annetta.